Kada se preživi razvod i prođe neko vreme, često se u praksi dešava da majke ne mogu da naplate alimentaciju od očeva (propisanu sudskom presudom). Majke koje ne mogu da naplate alimentaciju od očeva koji ne izvršavaju svoje obaveze, mogu da angažuju javne izvršitelje, koij će pronaći najefikasniji način za izmirivanje potraživanja, bilo administrativnom zabranom na plati ili penziji, bilo prodajom pokretne ili nepokretne imovine dužnika.
Prednost angažovanja izvršitelja je to što on ima mogućnost da traga za dužnikovom imovinom. Kada je pronađe, on pokreće postupak sprovođenja izvršenja.
Dovoljno je da majka ima pravosnažnu izvršnu ispravu odnosno presudu kojom je utvrđen iznos alimentacije i da se sa tom presudom, koja ne mora da bude izvršna, obrati nadležnom sudu – prema prebivalištu odnosano boravištu izvršnog dužnika, sa predlogom za izvršenje.
Procedura za naplatu alimentacije
- Da bi izvršni poverilac (to može biti dete, majka i otac) mogao da angažuje izvršitelja za naplatu alimentacije, potrebno je da poseduje presudu koja mora biti pravnosnažna sa utvrđenim iznosom alimentacije.
- Na osnovu takve sudske odluke (pravnosnažne presude) podnosi se predlog za izvršenje sudu, znači ponovo se poverilac obraća sudu i u tom predlogu za izvršenje se opredeljuje da li će izvršenje sprovoditi sud ili izvršitelj. Ukoliko se opredeli za izvršitelja, on je u obavezi da odredi izvršenje tj. da identifikuje imovinu izvršnog dužnika i da izvršenje sprovede.
- Izvršitelj može zapleniti određeni iznos zarade, odnosno penzije izvršnog dužnika, popisati, proceniti i prodati pokretne stvari ili nepokretnost koja je u svojini izvršnog dužnika. Važno je napomenuti da se izvršenje može sprovoditi isključivo na dužnikovoj imovini, ne i na imovini drugih lica.
Otkako je institucija izvršitelja uvedena u naš pravni sistem, sve više poverilaca se odlučuje da angažuje izvršitelje radi naplate ovakvih vrsta potraživanja, kao što su alimentacije ili zaostale zarade. Realizacija naplate zavisi prvenstveno od imovinskih prilika dužnika.
Naknada za rad izvršitelja se sastoji od predujma koji se naplaćuje od poverioca, a koja pada na teret izvršnog dužnika i koja se vraća izvršnom poveriocu kada izvršitelj naplati potraživanje, a drugi deo naknade izvršitelj naplaćuje od izvršnog dužnika nakon sprovedenog izvršenja. Iznosi naknada zavise od visine potraživanja i propisane su izvršiteljskom tarifom.
Predujam se izvršitelјu daje pre početka sprovođenja izvršenja, to su troškovi za rad izvršitelјa i to je Zakonska obaveza izvršnog poverioca. Izvršitelјu ostaje predujam čak i ukoliko se konačno utvrdi da dužnik nema imovine. Obaveza izvršitelјa je da pronađe dužnikovu imovinu. Kao krajnja mera koja se koristi je popis procena i prodaja dužnikove imovine. Znači popisuju se pokretne stvari i tu postoje ograničenja. Zakon je predvideo da su od izvršenja izuzeti šporet, krevet i stvari koje su nužno neophodne za život dužnika, zakonodavac je čak tu uvrstio i kućnog lјubimca i kućni lјubimac ne može biti predmet popisa i prodaje.
Izvor teksta komora izvršitelja
